ماهی قرمز
نام علمی ماهی قرمز؛ کاراسیوس اوراتوس و از خانواده کپور ماهیان است.
نکاتی جهت آشنایی با این ماهی و موارد بهداشت فردی و نگهداری مناسب ماهی قرمز در پی می‌آید.
ماهی قرمز که نام علمی آن کاراسیوس اوراتوس است و از خانواده کپور ماهیان بوده، خاستگاه اولیه آن کشور چین است که با گذشت زمان به نقاط دیگر جهان بالاخص ایران معرفی شده است تا آنجایی که هر‌ساله میلیون‌ها قطعه ماهی قرمز بر سر سفره‌های هفت‌‌سین می‌آیند.
شرایط نگهداری ماهی قرمز
ماهی قرمز به عواملی نظیر هوا، دما، آب و غذا به مقدار مناسب نیاز دارد تا هم خود سالم بماند و هم احتمالا سلامتی ما را به مخاطره نیندازد.
دما: ماهی قرمز در دمای بالای 25 درجه سانتیگراد آسیب‌پذیر بوده و تغییرات ناگهانی دما باعث مرگ آنها می‌شود مناسب‌ترین دما برای این ماهی بین 10 تا 25 درجه سانتیگراد است.
هوا: ماهی‌ها به اکسیژن موجود در هوا احتیاج مبرم دارند و این اکسیژن از طریق سطح هوایی که با آب در تماس است وارد ظرف نگهداری ماهی می‌شود. بنابراین هر چه سطح مقطع بالای تنگ بزرگ‌تر باشد، اکسیژن بیشتری به ماهی می‌رسد.
آب: استفاده از آب شهری برای ماهی قرمز مشکل خاصی ایجاد نمی‌کند فقط جهت خارج شدن کلر، قبل از عوض کردن آب ظرف حاوی ماهی، بگذارید که آب به‌مدت حداقل 24 ساعت در ظرف مجزا بماند که با این عمل هم کلر موجود در آب از بین رفته و هم آب دمای محیط را پیدا می‌کند. بهتر است هر هفته یک یا دو نوبت و فقط نیمی از آب ظرف ماهی تعویض شود.
غذا: اگر در شبانه روز یک یا دو نوبت غذا به ماهی بدهیم، نیاز آن بر طرف می‌شود. غذاهای کم پروتئین و سرشار از کربوهیدرات در این میان مناسب هستند و حدالامکان از غذاهای آماده آن‌هم به اندازه‌ای که در آب باقی نماند بهتر است استفاده شود.
مراحل نظارت‌های دامپزشکی
کارشناسان دامپزشکی طی نظارت‌های ادواری که از مراکز تهیه، تکثیر و پرورش ماهیان به‌عمل می‌‌آورند ضمن نمونه‌برداری از آب و ماهی موارد بیماری‌های ویروسی، باکتریایی، انگلی و قارچی را که از سوی سازمان بهداشت جهانی (OIE) به‌عنوان بیماری‌های اولویت‌دار اعلام شده است را در آزمایشگاه مورد بررسی قرار داده و با موارد غیربهداشتی برخورد می‌کنند.
همچنین شرایط اختصاصی حمل‌ونقل جهت این مراکز در نظر گرفته شده است که ماهی‌ها با خودروهای مناسب و بهداشتی به مراکز عرضه انتقال داده شوند.
درصورت عدم‌رعایت بهداشت، این موجود زنده نیز می‌تواند همانند سایر موجودات، بیماری‌زا شود که مهم‌ترین آنها بیماری‌های گوارشی و زخم‌های پوستی هستند. در همین ارتباط کودکان، افراد مسن و کسانی که دچار نقص سیستم ایمنی هستند، از سایرین حساس‌ترند.
همچنین از میان بیماری‌های مشترک بین آبزیان و انسان که ممکن است مخاطرات بهداشتی به همراه داشته باشد می‌توان به اریزپیلوئید، ویبریوز، سالمونلوز، میکوباکتریوم ماریوم، کلوستریدیوم بوتولینوم، یرسینیوز و... اشاره کرد.